คนที่มีความสุขที่สุดในโลก

คุณทราบไหมคะ?

ว่าในบรรดาคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

ฉัน..เป็นหนึ่งในจำนวนคนเหล่านั้น..

....

ประมาณสองเดือนก่อน

ฉันได้มีความสุข..ที่ได้รู้ว่าตัวเองได้รับเสียงโหวตจากเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล

ให้เป็นคนดีศรีสาธารณสุข ของรพ. ส่งชื่อเข้าชิงระดับจังหวัด

...

ผลคือฉันได้เสียงโหวตเป็นอันดับสองในระดับจังหวัด

และได้เป็นตัวแทนในการนำเสนอโรงพยาบาลของตัวเองในระดับเขต

...

นั่นทำให้ฉันมีค้นพบว่า..

ฉันเป็นหนึ่งในคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

...

ฉันเล่าถึงเรื่องความดีของโรงพยาบาล..

และค้นพบว่าโรงพยาบาลอันยุ่งเหยิงของตัวเอง

มี"ดี"มากกว่าที่ตัวเองคิด

...

ฉันค้นพบว่า..

เพื่อนร่วมงาน..ที่ทะเลาะกันบ้าง..ไม่ถูกกันบ้าง..

แต่ยังทำงาน"ร่วมกัน"ได้ดีกว่าที่คาด

...

และสุดท้าย..

ฉันค้นพบว่า..ตัวเองเป็นคนโชคดี..

ที่ได้มีโอกาส..เป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก

...

นั่นเกิดจากการเล่าถึงคนไข้ของฉันคนหนึ่ง

เธอเป็นผู้ป่วยจิตเวช ที่ไม่ได้รับการรักษา

เพราะแม่เธอก็เป็นโรคจิตเวชเหมือนกัน

ปกติเธอจะเดินร่อนเร่ไปมา

บางวันอยู่บ้าน

บางวันอยู่ริมถนน

บางวันก็จะพบเธออยู่ตามไร่..ตามนา..

และบางวันเราจะพบเธอ..ที่รพ.

ฉันพบเธอครั้งแรก

เธอเดิน"หลง"เข้ามาในรพ.

เธอสวมเสื้อสีดำสกปรก

ผมเผ้ารุงรัง เหนียวเหนอะ

สะพายเป้หนึ่งใบ

และท่าทางกระสับกระส่ายหวาดกลัว

ถึงตรงนี้บางคนอาจจะเดาได้แล้ว

เธอเป็นโรคจิตเภท ประเภทหวาดกลัว

เธอกลัวพยาบาลตัวโต

เธอกลัวหมอ

เธอกลัวนั่นกลัวนี่..โดยไม่มีเหตุผลที่สมควร

แต่เธอเดินเข้ามาหาฉัน

มาขอความช่วยเหลือจากฉัน

ช่วยหนูด้วย

หนูไม่สบาย..

เธอทุกข์นะคะ..ทุกข์มาก

ทุกข์จนสามารถเอาชนะความกลัว..ที่เกิดจากโรคของเธอได้

ทุกข์จนกล้า..ที่จะเข้ามาขอความช่วยเหลือ..จากคนที่เธอกลัว

หลังจากพบเธอ

ฉันพบว่าเธอกินยาเองไม่ได้ มักเอายาทิ้งประจำ

เพราะบางครั้งเวลาโรคกำเริบ..เธอก็กลัวยารักษาโรค..และทิ้งยาไป

ฉันวางแผนเปลี่ยนยาเธอเป็นยาฉีด..

โชคดีที่เจ้าหน้าที่รพ.ทุกระดับ ช่วยฉัน ช่วยคนไข้ของฉัน

ช่วยเล่าให้ฉันฟังว่า พบเธอที่นั่นที่นี่ เธอกำลังทำอะไรอยู่

ช่วยพาเธอ หลอกเธอให้รอฉันมาสั่งยาฉีดตามกำหนด

ต่อมาเราเริ่มประสานทีมเยี่ยมบ้าน

สร้างจิตอาสาในชุมชน

ให้คอยดูแลการกินยาของเธอ

จากจิตอาสาคนเดียว

เป็นจิตอาสาหลายคน

ค่อยๆดูแล..จนปัจจุบัน

คนไข้ของฉัน..ไม่ร่อนเร่ไปไหนอีกแล้ว

เธอดูแลตัวเองในเรื่องพื้นฐานได้ครบปัจจัยสี่

แม้จะยังจัดยากินเองไม่ได้..แต่ไม่กลัวยาอีกแล้ว

รพช่วยเธอ..จิตอาสาช่วยเธอ

และปัจจุบัน

เธอเข้ามาเป็นจิตอาสา

ช่วยพับแผ่นพับให้รพ.

เธอช่วยรพ...และช่วยผู้ป่วยรายอื่นต่อไป

วันนี้คนไข้ของฉันมีความสุขแล้วค่ะ

และสิ่งที่ยืนยันให้ฉันได้รู้ตัวเองว่า

"ฉันเป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก"

คือภาพวาดแผ่นหนึ่งที่คนไข้รายนี้ส่งมาให้ฉัน

คิดว่าคงไม่ต้องบอก..และไม่ต้องอธิบายมากความ

คนไข้จิตเวช..ที่เดิมร่อนเร่ไปมา

วันนี้..มีความสามารถถึงขนาดนี้แล้ว

เธอช่วยฉัน...เติมเต็มบางสิ่งในหัวใจฉัน..

และทำให้ฉัน..ได้มีโอกาส..

"เป็นคนที่มีความสุขที่สุดในโลก"