แวบแรกดลใจ

นานแล้วที่ไม่ได้ "เขียน"อะไรเป็นชิ้นเป็นอัน

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง

"อะไร" ที่มาจาก หัวใจ

...

ตั้งแต่เริ่มออกมาทำงาน

ในตำแหน่ง "หมอ" อย่างเต็มตัว

(แต่ "เป็นหมอ"เต็มตัว รึเปล่านี่..
ให้คนอื่นมายืนยันคงดีกว่า ยืดอกพูดเองเนอะ)

และพูดได้เต็มปากว่า

"จบหมอ" มาเรียบร้อยแน่นอนแล้ว

ก็แทบไม่ได้เขียนอะไรแนวนี้อีกเลย

...

อยู่ดีๆเดือนที่ผ่านมาก็มีพายุคนไข้กระหน่ำเข้ารพ.

เลยเกิด "แวบ" เข้ามาในสมอง

และบังเอิญให้ "แวบ" นั้นติดอยู่ในหัวใจ

แวบที่ว่า..

วันนึงๆเราเจออะไรมากมาย

ทั้งดี..ทั้งร้าย..

จะดีแค่ไหนนะ

ถ้าเวลาเจออะไรร้ายๆแล้วมีที่ให้เราทบทวนความทรงจำ

หวนคิดถึงเรื่องดีๆที่เคยเกิด

เพื่อมาหล่อเลี้ยงหัวใจ

...

ว่าแล้วก็เปิดบล็อกใหม่ซะดีกว่า

เอาไว้จด..ไว้ช่วยจำ..และหวังไว้เล็กๆว่า

จะช่วยให้เพื่อนร่วมงานที่ได้อ่าน..

ชุ่มชื่นใจขึ้นบ้าง..

...

ยังคงยืนยันที่จะเชื่อ..

ว่า"โลก"นี้งดงาม..

และ"คน"เป็นสิ่งงดงามที่สุดที่ธรรมชาติสร้างมาให้คู่โลก